Photo Travel Blog Trekking Team - Nagarkot - zobaczyć Everest na horyzoncie

Jak dojechać

Nagarkot to nazwa nepalskiego Village Development Committee (VDC) - jest to jakby kolonia, którą stanowi około 1000 gospodarstw rozrzuconych po malowniczo położonym wzgórzu o tej samej nazwie. Nagarkot położony jest 32 km na wschód od Kathmandu i około 15 km od starożytnego miasta Bhaktapur. Jego najwyższa wysokość stanowi wieża widokowa na wysokości około 2145 m.n.p.m a nieco poniżej, na odsłoniętych zboczach znajduję się kilkanaście hoteli. Jest to najbliższe stolicy Nepalu miejsce, z którego przy dobrej pogodzie można zobaczyć Mount Everest.

Autobusy lokalne odjeżdżają z Tourist Bus Park w Kathmandu i po około 3 godzinach dojeżdżają na miejsce w rejonie hoteli. Można również dojechać do Bhaktapur a następnie miejscowym autobusem do Nagarkot. Dla osób, które mają mniej czasu i nie zamierzają nocować w Nagarkot lepszym rozwiązaniem będzie wynajęcie samochodu z kierowcą bądź taksówki. Warto połączyć wyjazd na wschód słońca wraz ze zwiedzaniem Bhaktapuru lub/i świątyni Changu Narayan. Przy opcji z noclegiem warto udać się na krótki trekking w okolicy lub nawet rozbudować mały trekking o inne pobliskie resorty np. do Dhulikiel, Panauti czy Balthali.

Atmosfera i miejsce

Z Nagarkot rozciąga się panoramiczny widok na większą część nepalskich Himalajów.

Mimo, że punkt widokowy z wieżą znajdują się na terenach wojskowych, jest on ogólnodostępny. Znajduje się tutaj duży parking, kilka sklepików z rękodziełem nepalskim i małe garkuchnie z kawą i herbatą oraz popularnymi napojami, lodami itp. Nieco dalej wznosi się wysoka wieża widokowa. Rankiem często spotyka się grupy żołnierzy na porannej zaprawie z lokalnej grupy Rangersów.

Najczęściej przyjeżdża się wczesnym rankiem, gdy panuje jeszcze mrok, aby zdążyć na wschód słońca nad Himalajami. P Parking sprawia wtedy wrażenie opuszczonego, a wysokie drzewa zasłaniają widok. Tylko w garkuchni widać poruszenie i można się napić gorącej herbaty albo kawy. Można też wziąć ją na wynos i z rozgrzewającym napojem zmierzyć się z kilkudziesięcioma schodkami prowadzącymi na klepisko stanowiące punkt widokowy. Na horyzoncie widać zarys czegoś co początkowo trudno odróżnić od chmur, dopiero im bliżej wschodu słońca tym granica ta staję się wyraźna i z łatwością można zauważyć linię pasma górskiego. Trzeba pamiętać, że do najbliższych szczytów dzieli nas odległość około 60 km a do najdalszych ponad 200 km. Najbliższe szczyty to grupa Langtang. Daleko na zachodzie widoczny jest masyw Annapurny z łatwymi do rozróżnienia szczytami: Machhapuchhre, Annapurna II i IV, Annapurna I, masyw Manaslu wraz z Bouddha Himal i Himalchuli, Ganesh Himal, Langtang Himal z Langtang Lirung, Gangchepngo,, Dorje Lakpa, Ladys Peak a następnie pasmami: Jugal, Rolwaling, Mahalangur i Numburg. Ostatnim na wschodzie widocznym wysokim szczytem o kształcie trójkąta jest Makalu.

Mount Everest widoczny jest tylko czasami przy wyjątkowo dobrej pogodzie. Można go zlokalizować na lewo od dwóch bliźniaczych gór. Najczęściej jeszcze przed samych wschodem słońca, promienie rozświetlają wschodnie ściany gór masywu Ganesh Himal, Manaslu i Annapurny, a potem to już natura sama prowadzi swoje przedstawienie zapalania górskich szczytów. Mniej więcej godzinę po wschodzie słońca widoczność z reguły znacznie się pogarsza. Przy bardzo dobrej pogodzie widoczność jest bardzo dobra także w ciągu dnia.

U podnóża Nagarkot leży jedno z trzech królewskich miast Doliny Kathmandu - Bhaktapur. Zwany również miastem czcicieli lub wyznawców (City of Devotees). Miasto zostało założone w XII wieku przez króla Ari Mallę z Banepy, który przeniósł swoją stolicę z Banepy na Taumadhi Tole - obecną, zabytkową część miasta. Taumadhi Tole, obok placu Durbar, placu Dattatreya i placu Garncarzy to najważniejsze miejsca tego średniowiecznego miasta.

Tematyce i zwiedzaniu Bhaktapuru zostanie poświęcony wkrótce osobny artykuł (po jego edycji pojawi się tutaj link).

Z Nagarkot można udać się na krótki trekking w pobliskich wiosek. Jeden z najbardziej popularnych szlaków prowadzi do oddalonej o około 4-5 godziny świątyni Changu Narayan. Jest to najstarsza świątynia hinduistyczna w Dolinie Kathmandu datowana na V - VII w.n.e. i wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Changunarayan jest świątynią poświęconą hinduistycznemu bogu Vishnu i jest jednym z najbardziej popularnych miejsc pielgrzymkowych w Nepalu.

Początki tej świątyni wiążą się z legendą o Gwali, pasterzu krów, który kupił od bogatego bramina o imieniu Sudarshan krowę dającą dużo mleka. Gwala wyprowadzał krowę na żyzne pastwiska z pobliżu Changu.

Były to czasy gdy teren ten był porośnięty lasem magnolii. Podczas wypasu krowa chowała się przed słońcem w cieniu jednego, tego samego drzewa. Za każdym razem przychodził chłopiec i wypijał krowie mleko. Pod wieczór, gdy Gwala przyprowadzał krowę do domu i chciał ją wydoić, ta nie miała żadnego mleka. Pasterz był bardzo smutny.

Postanowił wezwać bramina mówiąc, że krowa nie dawała tyle mleka co powinna. Następnego ranka obaj z ukrycia obserwowali pasącą się krowę. Gdy ta położyła się pod tym samym drzewem, mały ciemnoskóry chłopiec wyszedł po chwili z drzewa i zaczął pić jej mleko. Mężczyźni widząc to uznali chłopca za diabła a drzewo za jego dom. Bramin chwycił siekierę i zaczął ścinać drzewo, po chwili z drzewa wypłynęła ludzka krew. Widząc to bramin i pasterz zaczęli płakać wierząc, że popełnili ogromną zbrodnię. Z drzewa wyłonił się bóg Wishnu, który pokrzepił ich mówiąc, że to nie ich wina i opowiedział im swoją historię. Podczas polowania w lesie Wisznu miał mimowolnie zabić ojca Sudarshana. Przeklęty za zbrodnię wędrował po świecie na swoim wierzchowcu Garudzie, aby ostatecznie osiąść na wzgórzu Changu. Tam żył w ukryciu żywiąc się jedynie kradzionym mlekiem. Gdy bramin ściął drzewo, Wisznu także został ścięty co uwolniło go od jego grzechów. Gdy Bramin i Gwala usłyszeli te słowa od Wisznu postanowili uczcić to miejsce i założyli małą świątynię ku czci Wisznu. Od tamtej pory miejsce uznawane jest za święte. Do dzisiaj potomkowie Sudarshana są kapłanami świątyni.

Balthali to malowniczo położona wioska na południe od Panaulti, kilka kilometrów od autostrady Arniko Highway. Jest to idealne miejsce dla osób szukających spokoju i odosobnienia. Zakwaterowanie zapewniają dwa resorty położone na sąsiadujących ze sobą wzgórzach. Kilka minut spacerem dzieli nas od pięknych tarasowanych pól, oryginalnych starych domów wiejskich z pięknymi przydomowymi ogródkami. Jest tutaj także wiszący most i liczne ścieżki po których można pospacerować z dala od zgiełku cywilizacji i przede wszystkim od wzmożonego transportu.

Około 5 kilometrów w kierunku wschodnim od Bhaktapur znajduje się Kailashnath Mahadev Statue. Statua jest łatwo dostępna i stoi przy samej Arniko Highway, głównej drogi prowadzącej do granicy nepalsko-chińskiej w Kodari. Jest to najwyższa na świecie statua Śivy mierząca 44 metrów wysokości. Jej budowa trwała 7 lat i została ukończona w 2011. Subiektywnie większe wrażenie robi z odległości, gdy można ją zauważyć wyrastającą strzeliście ze wzgórza. Wejście na teren posągu jest bezpłatne, wokół znajdują się różne mniejsze kapliczki poświęcone Śiwie oraz kilka małych garkuchni.

U podnóża wzgórza znajduje się aquapark Kathmandu Fun Valley.